Via Flying boat museum en Askeaton Fiary naar Curraghchase park
17-8-2023
Today we will leave the WAW behind, but not after a stop for souvenirs in Dingle. We take the route to Listowel and Tarbert, then onto the rout to Limerick. At Foynes we visit the flying boat museum. They crossed the Atlantic in these death traps! The we visit Askeaton Friary, a ruin of a monastery. When we were about to enter we are greeted by Anthony Sheehy, who introduces himself and asks if we would like a tour. Of course we would, so we were treated by a very nice and detailed tour of one hour by our lovely guide. The ruins are free to explore, but if Anthony is there, I would highly recommend to go with him. He will show and tell you things you would never find out by yourselves. We learned a lot and after an hour, a big tip (and we bought a print from his trunk), and a big hug, we got on our way. It was a very surprising day!
After this we drove to the campsite at Curraghchase park, a lovely wooded site. The park is part of an estate with the ruins of the grand house that burned down in the 40s. After dinner we take a walk in the park and the arboretum.
Na een rustige nacht gaan we weer op pad. We maken de Slea Head Drive af tot we in Dingle zijn.
Daar kijken we een klein uurtje rond, kopen wat souvenirs, beiden een prachtige ring en onze nieuwe mascotte die we Sheamus the sheep dopen en die vanaf nu op het dashboard meerijdt.
En we maken een plan voor de dag. Het idee is om richting Limerick te rijden, iets daarvoor is een camping in een bos/park die ik even bel en plek heeft voor ons. De route over Dingle is weer mooi, deels dezelfde weg als heen. Bij Tralee pakken we de route richting Listowel en dan Tarbert. Daar rijden we de N69 op en laten we de WAW definitief achter ons. De weg loopt langs de diepe baai waar de rivier Shannon, de langste van Ierland, in zee uitmond. Onderweg komen we langs Foynes. Hier is een museum gemaakt rondom de ‘vliegende boten’. Boeings die de Atlantische oceaan overstaken en op het water landde, tussen 1937 en 1947 ongeveer. Ze hebben een replica gebouwd van de ‘Yankee’, juist de enige die ooit echt neerstortte (op Dingle toevallig). Verrassend wel dat die vliegende doodskisten het dus eigenlijk best goed deden blijkbaar.
Hierna rijden we verder naar Askeaton Friary, een abdij ruine uit 1500. Bij aankomst staat er een oudere heer bij een auto die zich prompt voorstelt als Anthony Sheehy, een gids. De ruine is vrij te bezoeken, maar mocht Anthony er zijn raad ik van harte aan hem te volgen. Hij weet echt álles over de ruïnes en vertelt er prachtig over. Bij zijn introductie gaf hij aan zo’n 35 minuten nodig te hebben, maar een uur later waren we pas rond. Geweldig. Hij heeft er zelfs familie begraven liggen, het is voor hem overduidelijk een erg belangrijke plek. We nemen veel foto’s, en hij wil er ook wat van ons maken, en moet van ons dan zelf ook er op natuurlijk.. het is zo leuk!!
Hoewel hij er niet om vraagt, zijn tours zijn in principe gratis, hebben we hem uiteraard een dikke tip gegeven en een mooie print gekocht van hem (hij heeft zijn handel in de achterbak van zijn auto). Na een dikke knuffel laten we Anthony achter en rijden we door naar de camping.
Curraghchase campsite ligt in het gelijknamige park. Dit was het landgoed behorende bij een landhuis wat in de jaren 40 uitgebrand is maar waarvan de muren nu nog staan. We pakken een mooi plekje tussen de bomen.
We maken na het eten een wandeling naar het oude huis en door het arboretum en mooie parkland. Een dag die eigenlijk niet zo spannend begon mondde uit in een wederom verrassende en bijzonder ervaring bij de abdij met een mooie afsluiter in de natuur.
NAAR VOLGENDE PAGINA