| 3-8-2010 Vandaag is ons laatste dagje Normandië en eigenlijk willen we als nog naar de Amerikaanse begraafplaats bij Omaha beach. We doen het eerst even rustig aan en rijden rond de middag naar de begraafplaats. | |
 | |
| Wat ons meteen opvalt is de totaal andere sfeer die heerst dan bij de Duitse begraafplaats waar we zijn geweest. Alleen al de hoeveelheid auto’s en de overdreven security bij het bezoekerscentrum (metaaldetectoren en national guards) maakt dat je er heel anders binnen loopt dan in de serene rust van het vorige bezoek. De begraafplaats is prachtig aangelegd en onderhouden en al die witte, marmeren kruizen, 1 per persoon, zien er indrukwekkend uit. Trots in het gelid staan ze, uitkijkend op de zee en het strand waar zo vele van hen vielen. Er is een enorm monument met fresco’s waarin het verloop van de oorlog is weergegeven. | |
 | |
 | |
 | |
 | |
 | |
 | |
 | |
 | |
| Er achter is een muur met de namen van wel meer dan 1100 vermisten. Missing in action. Aan rozetjes achter de naam is te zien dat sommigen toch nog gevonden en geïdentificeerd zijn. | |
 | |
| Op de weg terug komen we ook langs de Duitse begraafplaats bij La Cambe en daar zijn we ook nog even gestopt. Hier ligt het dubbele aantal doden, 21.222, op een veld wat 1/3 is van het Amerikaanse veld. Een dodenakker.. Er is een klein centrum bij over de Friedensparken die bij verschillende Duitse begraafplaatsen in Europa zijn aangelegd. Een indrukwekkende, simpele, fototentoonstelling over vrede.. Mooi.. Het contrast met de heldenverering van de Amerikanen kan niet groter. | |
 | |
 | |
 | |
 | |
| Hierna maken we ook nog, vooral om Sam ook even wat beweging te geven, een kleine wandeling door een bosje vlak bij de camping. | |
 | |
 | |
 | |
| Na deze korte wandeling doen we wat boodschappen en ruimen vast op bij de tent. Laatste avondje Domaine Roqueforette, morgen op weg naar Bretagne.. | |