Dag 4

Vrijdag 22 juli

Na een stille nacht waarin alleen de uilen de stilte verbraken, worden we wakker met zon, blauwe lucht en in de verte een wolkendek. We doen het rustig aan: koffie maken, bacon bakken voor op brood, nog meer koffie, stukje schrijven over gisteren.. Kortom: we zitten al weer helemaal in onze kampeer-routine.

We besluiten vandaag meteen een mooie wandeling aan de kust te maken uit ons boekje 50 Walks in Devon (walk nr 2). Het zou 10km moeten zijn en redelijk uitdagend. We rijden in 10 minuten naar het beginpunt in Weston, een gehuchtje vlak bij zee waar we parkeren. We lopen via een breed stenig pad langzaamaan naar beneden richting zee.

We slaan linksaf en stijgen tot de top van Weston kliff. Hier sta je zo’n 160 meter boven zee en de uitzichten zijn prachtig.

We lopen nu in oostelijke richting over het South West Coast Path en slaan af richting Berry Barton farm.

We moeten nu flink dalen met 20% via een laantje en komen dan bij The Fountain Head (pub) en een paar zeer charmante cottages.

We volgen de weg naar Branscombe; een absoluut idyllisch dorpje. Sam gooien we onderweg in de beek om af te koelen en lekker te drinken. We lopen de vallei door waar Branscombe zich uitstrekt. Het schijnt het langste dorp van Engeland te zijn. Vergeleken met sommige lintdorpen die wij uit Nederland kennen vonden we het best meevallen, maar zo mooi als Branscombe vind je ze hier niet..

We lopen langs het riviertje naar Branscombe Mouth waar het water de zee in stroomt. Hier pauzeren we bij The Sea Shanty Beach Café en eten we een heerlijke carrotcake.

Vanaf hier is het een flinke klim de kliffen weer op. Flink zweten in de stralende zon dus.. We lopen een stukje door een loofbosje en dan weer door de velden bovenaan de kliffen.

We laten Sam nog even watertrappelen in een drinkbak voor de koeien. Erg grappig: we tillen Sam op en dompelen hem in de bak en meneertje zijn zwemreflex zet in. Trappelend spat hij zichzelf lekker nat.

We lopen nu weer richting Weston Mouth en de auto. Volgens onze satnav hebben we 14km afgelegd ipv de voorspelde 10. Nu tellen wij altijd al meer km’s dan de boekjes van de 50 Walks serie, dus daar hadden we al een beetje rekening mee gehouden.. Lekker bezweet en bijgekleurd (lees: ik heb verbrande schouders..) komen we bij de auto en rijden we naar Honiton voor de boodschappen. Bij de tent is het nu heerlijk zitten in het zonnetje. We eten laat en gaan vrij vlot daarna lekker slapen.