Dag 8

Dinsdag 26 juli

We doen het vandaag weer rustig aan. Hondje is moe, wij ook een beetje. We ontbijten dus in alle rust, lezen wat, ik schrijf.

En we besluiten naar het nabij gelegen Donkey Sanctuary te gaan. Ezels kiek’n!

De opvang is vlak bij en binnen 10 minuten zijn we er al. Het is groot! Enorme weides met groepen ezels strekken zich uit op de heuvel. De weides hebben grote stallen waar de ezels naar wens in en uit kunnen lopen.

Er is één weide wat in verbinding staat met de farm (bezoekerscentrum) waar de ezels zelf kunnen kiezen of ze naar de binnenplaats lopen om contact te zoeken met de bezoekers. Ook is er een hospitaaltje en een soort ‘therapie’ ruimte waar ezels van angsten af geholpen kunnen worden. Er zijn wel meer dan 100 ezels verspreid over de weides en ruimtes. Er zijn wandelroutes uitgezet voor de bezoekers. Overal op het terrein zijn jonge bomen aangeplant waar herdenkingsplaquettes geplaats zijn, veelal ter nagedachtenis van overleden personen of huisdieren. Een van de manieren waarop mensen kunnen doneren en er dus een bordje voor krijgen. Er kunnen ook ezels geadopteerd worden. Alles is gebaseerd op giften, er wordt zelfs geen entree gevraagd.

We kopen er een lekkere sausageroll en zoeken een bankje op. Mooi om te zien hoe hier met veel liefde voor de ezels gezorgd wordt, en voor het terrein. Het ziet er keurig uit allemaal! Er wordt momenteel flink gebouwd. Ze krijgen een compleet nieuw hoofdgebouw met hospitaal incl operatiekamers etc. Het ontwerp ziet er mooi uit, we zijn benieuwd hoe het er daar uit ziet als het klaar is.

Na dit bezoek rijden we door naar de Tesco in Seaton waar ik lekkere visjes haal om te bakken. Op de weg terug naar de camping nemen we nog even snel de afslag naar Blackbure Camp, vlak bij onze camping. Dit zijn de restanten van een Hill fort uit de ijzertijd.

Na een kort rondje rijden we door en eten op tijd en wagen ons daarna aan een nieuw spel: Blue Moon. We krijgen het al snel onder de knie en het is heel aardig om te spelen.